Depressie

👇

Alles is zwart, geen bloem wordt gezien, geen kinderlach gehoord, apathisch, murw en hopeloos dwaal ik rond in mijn eigen afgebrande bos. Van mijn eigenwaarde is niets meer over en verbijsterd vraag ik me af, heb ik hem eigenlijk wel gehad, of speelde ik een spel net als zovelen.

Waar is het groene gras, waar is de warmte van het licht, kan iemand me vertellen waar dat weer te vinden is ?

Depressies

In de psychologie wordt depressie in verschillende categorieën onderverdeeld; We behandelen er slecht een paar, omdat in onze optiek alles terug herleid kan worden naar deze drie.

De reactieve depressie:

Met andere woorden er gebeurt iets ergs in uw leven, uw vriend(in) loopt ineens weg, u wordt ontslagen, u gaat failliet. of, nog harder en zwaarder, er overlijdt iemand in uw naaste omgeving, u verliest een ouder een partner, een goede vriend(in) of nog erger een kind.

De emotionele klap die je dan te verwerken krijgt, kan vrij groot zijn. Want zelfs al zie je het aankomen en weet je rationeel al dat het gaat gebeuren, je kan het nooit (helemaal) van tevoren emotioneel verwerken. De (zwaarste) klap komt dan ook vaak pas na het overlijden van mensen. Maar als het plotseling gebeurt, komt die klap nog harder aan; je hebt geen kans gehad om je voor te bereiden noch rationeel, noch emotioneel. Je hebt geen kans gekregen om afscheid te nemen, of om te beschermen, of te waarschuwen, of erger je hebt die kansen laten liggen om wat voor reden dan ook.

Je hele leven wordt dan omver gegooid. Alles wat ooit vast en betrouwbaar was, is niet meer. Zekerheden vallen weg en veel mensen vallen op dat moment in een diep duister ravijn! Nergens houvast hebbend of krijgend, glijd of val je naar beneden.

De drie dagen die de meeste werkgevers dan ook geven om iemand uit je naaste omgeving te begraven is dan ook veel te kort.

Pas na de begrafenis of de crematie komen de meeste mensen pas aan verwerking toe. Deze verwerking zorgt er echter meestal ook voor dat mensen op rationeel gebied een tijdlang niet (goed) functioneren. Beter zou het dan ook zijn om deze mensen minimaal een week en maximaal zes weken verlof te geven, dat zou meer reëel zijn.

Nu lukt het de meeste mensen wel om daar met behulp van familie, vrienden, kennissen op eigen kracht uit dit ravijn te komen. Ze beseffen dat ze in een extreem zware rouwperiode zitten, maar zijn om wat voor reden dan ook, nuchter genoeg om te weten dat het leven zo in elkaar zit. Want garanties voor een lang en gelukkig leven krijgen we niet en wanneer we overlijden weten we ook niet. We kunnen het redelijk beïnvloeden, maar er zijn ook zat factoren waar we geen invloed op hebben. Dat geldt voor ieder mens gelovig of niet gelovig.

De drie dagen die de meeste werkgevers dan ook geven om iemand uit je naaste omgeving te begraven is dan ook veel te kort.

Bij pakweg 20 procent van mensen die in een extreme rouwperiode terecht komen, lukt het niet om er op eigen kracht uit te komen. Deze mensen lopen grote kans om in een echte depressie terecht te komen. Psychologische hulp is dan geboden en waarschijnlijk de enige oplossing.

Doen deze mensen er niets aan, dan lopen ze een reële kans dat ze steeds verder weg zakken. Sommige mensen kiezen hier ook (onbewust) voor. Voor dit verschijnsel zijn diverse redenen aan te voeren. Ze willen of kunnen de emotionele band met de overledene niet verbreken, of ze hebben een schuldgevoel of ze hebben een dusdanige klap gehad dat ze geen vaste grond meer onder hun voeten hebben. De vaste grond was namelijk hun partner, de kinderen, het huis, het werk etc. De volgende vaste grond wordt dan na een tijd, hun depressie..

Doet men niets aan een deze depressie, of wordt het niet (goed) opgepikt en aangepakt door de naaste omgeving, dan loopt men een reële kans dat het na verloop van tijd uitloopt op een psychotische periode en/of een suïcide poging waarin ze de hand aan zichzelf slaan en heel soms ook nog hun eigen kinderen meenemen. Te afschuwelijk voor woorden natuurlijk, maar dit soort daden wordt in onze optiek meestal uitgevoerd in een (rand)psychotische periode. Doorgedraaid, zoals de volksmond zegt.

Voor ieder mens die in een depressie terecht komt en er niet meer uitkomt, is het noodzaak om deskundige hulp in te gaan roepen. De (naaste) familie cq omgeving moet zo'n persoon in eerste instantie ook een beetje in de peiling houden en indien nodig aandringen dat zo'n persoon deskundige hulp gaat zoeken. En in gaan grijpen als men ziet dat het fout gaat, alhoewel dat met de huidige wetgeving redelijk moeilijk is!. Wel kunnen wij u erop wijzen dat volgens veel deskundigen, deze vorm van een depressie, een psychologische ziekte/fase is die ze relatief makkelijk kunnen corrigeren en wij zijn het daar mee eens.

2 De Endogene Depressie!

Het leven lacht u toe, u bent gelukkig, u heeft een goede relatie en eventueel kinderen die zich prachtig ontwikkelen. Met werk en carrière gaat alles goed en plotseling op een dag voelt u zich depressief.

In het begin denkt u misschien nog even aan een baaldag of een baalweek, vooruit een baalmaand: Maar dan realiseert u zich dat er meer aan de hand is en gaat u op zoek naar hulp.

Oorzaken zijn er echter volgens u niet, dus ook de gemiddelde huisarts en zelfs veel hulpverleners zullen u maar op Prozac zetten, of iets dergelijks, om u weer een beetje op te fleuren. Bij veel mensen slaat dit middel goed aan, maar bij sommigen ook niet.

Maar dit soort middelen nemen de symptomen weg, niet de oorzaak.

Die zijn er niet volgens u! -- Maar zijn er geen oorzaken of weet u ze niet meer?

Verdringing bestaat niet volgens sommige mensen en wetenschappers;

Waarschijnlijk zijn zij die dit zeggen, de mensen die het meest verdringen. Want in principe verdringen we natuurlijk allemaal. Je hoeft alleen maar te denken aan het geweld en de honger in de wereld en de onnodige doden die dit veroorzaakt, om dat te beseffen.

Als je daar namelijk over na gaat denken, wordt je of briesend kwaad en besluit je om er wat aan te gaan doen, of je draait door, bij het zien van zoveel onrecht, hebzucht en kortzichtigheid. Want konden we honderd jaar geleden en zelfs nog 50 jaar geleden zeggen: "we wisten het niet", met de moderne media gaat dat natuurlijk niet meer en worden we er gelijk mee geconfronteerd. Aangezien de meeste mensen echter niet weten wat ze eraan moeten of kunnen doen, denken ze er maar liever niet over na. Men verdringt het zo gauw mogelijk en gaat door met zijn leven. De staat van verdringing of morele anesthesie wordt in stand gehouden en is op zo'n moment (vaak) ook een vorm van zelfbescherming. Als extra pleister en omdat het ons toch ergens nog raakt, schrijven we dan (meestal) nog een giro uit om ons geweten en schuldgevoel te sussen, maar daar houdt het voor de meeste dan ook wel mee op.

Aangezien de meeste mensen echter niet weten wat ze eraan moeten of kunnen doen, denken ze er maar liever niet over na. Men verdringt het zo gauw mogelijk en gaat door met zijn leven. De staat van verdringing of morele anesthesie wordt in stand gehouden en is op zo'n moment (vaak) ook een vorm van zelfbescherming. Als extra pleister en omdat het ons toch ergens nog raakt, schrijven we dan (meestal) nog een giro uit om ons geweten en schuldgevoel te sussen, maar daar houdt het voor de meeste dan ook wel mee op.

Alleen hoe kan je die houding en dat gedrag nu aan jezelf verkopen, zonder deze zaken te verdringen en naar de achtergrond te duwen?

Nu kan je verdriet en pijn en kwaadheid en frustraties ontkennen, verdringen of inslikken, alleen vroeg of laat komt het op de een of andere manier naar buiten, het haalt u in en passeert u zelfs. Sommige mensen gaan dan nog harder werken, sluiten zich nog meer af voor zichzelf en andere mensen. Dit in een ultieme poging om de onrust en eventuele psychologische gevolgen voor te blijven.

Anderen storten in, worden depressief of overspannen etc.

Het is te vergelijken met een mens, die jarenlang allerlei afgedankte spullen en oude troep op zijn zolder gooit. Op een gegeven dag is het met de draagkracht van die zolder gedaan en komt deze met donderend geraas naar beneden zetten. De stofwolk die dit veroorzaakt, verhindert u om te zien wat er nu werkelijk gebeurt is en wat er naar beneden gekomen is.

Het is in ieder geval belangrijk voor mensen bij wie een endogene depressie geconstateerd is om in psychotherapie te gaan en diep door te dringen in hun verleden om te zien of daar verborgen zaken liggen. Onze ervaring is namelijk dat je bij zeven van de tien mensen met een endogene depressie toch verborgen traumata tegenkomt die deze mensen tot hun eigen stomme verbazing helemaal vergeten waren.

Bij de andere drie lukt het (nog) niet om de stofwolken tot rust te brengen, of is er iets anders aan de hand.

3. De post-natale depressie

In onze optiek is een postnatale depressie (meestal) een endogene depressie, die wakker gemaakt wordt door de geboorte en verzorging van een baby. De achtergrond van deze depressie gaat echter meestal gepaard met allerlei andere factoren die ook een hoofd -of bijrol kunnen vervullen.

Om er een paar op te noemen;

Bij elke grote verandering in het leven, loopt men een reële kans dat een (latente) endogene depressie op gang gebracht wordt en het krijgen van een kind en de verzorging daarvan, is een van de grootste veranderingen die een mens en zeer zeker een vrouw mee kan maken..

Maar ook het lichaam ondergaat voor, tijdens en na de bevalling enorme veranderingen. De hormoonbalans kan van slag raken, ijzertekorten, of een tekort aan het aminozuur tryptofaan kunnen een rol spelen.

De relatie kan na de bevalling ineens onder druk komen te staan, omdat ook de man met enorme veranderingen geconfronteerd wordt. En is, blijft, of wordt hij dan de emotionele, fysieke rots waar zij (even) totaal op kan steunen, of vindt hij zijn werk, vrienden en hobby's belangrijker! Draait hij vol aan mee in het gezin, na de geboorte van de baby, of is hij (uitgezonderd bepaalde beroepen) niets anders dan een financiële provider.

Men heeft gewerkt voor de bevalling en wil dit na de geboorte weer oppakken. De dubbele belasting die dan kan ontstaan is ook vrij groot. Want een klein kind verzorgen en opvoeden, is een van de zwaarste taken die er is. Als je dan (noodgedwongen) ook nog buitenshuis gaat werken, vereist dat enorm veel energie, een hele goede taakverdeling tussen de partners en hele goede babysitters.

Waarschijnlijk kunt u er zelf ook nog een paar (persoonlijke) factoren aan toevoegen.

Het zijn in ieder geval allemaal zaken, die mee kunnen spelen en onderzocht en eventueel aangepakt moeten worden.

In ieder geval is het belangrijk om deze vorm van depressie gelijk aan te pakken. Dit zowel voor de moeder als voor het kind. Deze laatste voelt namelijk de spanning en de eventuele afwijzing van zijn moeder en als men niet oppast dan sluit het kind zich na een tijd af en wordt het (emotioneel) nog maar moeilijk te bereiken.

De cirkel van emotionele afwijzing is dan weer praktisch rond, met alle gevolgen van dien.

Bij een prenatale depressie zijn volgens ons dezelfde krachten aan het spelen, alleen starten ze dan al voor de geboorte van de baby.

Reacties zullen ook zeer ontvangen worden per mail.

E mail, Sorteren7@gmail.com

Interesse

Even een psycholoog of therapeut m/v zoeken en/of misschien een andere - mens - treffen.

------‐

Ongebruikelijk

Geestelijke therapie

ex-Therapeut: -- ik moet stoppen 2009😷

In tweeduizend negen (Feb.) heb ik een herseninfarct gehad, met als gevolgd 1 dag (24 uur) bewusteloos zijn.

Ik heb zelf een halfzijdig verlamming en -----

2 JAAR LANG KON IK NIET PRATEN! - GEEN JA EN NEE !

NIETS!!

Ik kon niets schrijven en niet spellen! 5 jaar lang kon Ik dit niet!

De spellingsregels van de Nederlandse taal maar ook van Engels, en Duits zijn weg.

Ik kon 1\4 blz. normaal lezen per keer! 1 dag, ik las dan een krant of boek of academische boeken.

2025

En nu kan ik 6 blz, van een boek lezen per dag, maar ik begrijp de taal wel!

2025 = 40 procent praten en schrijven in 16 jaar!!!?

zucht 😷👇👉😦🙏

Depressie

👇

Reacties zullen ook zeer ontvangen worden per mail.

Even een psycholoog of therapeut m/v zoeken en/of misschien een andere - mens - treffen.

Ongebruikelijk

[c] de-boeien.webnode.nl