Een aangeboren beschadiging ?

Of een maatschappelijk probleem met psychologische gevolgen ?

ADHD staat voor Attention-deficit hyperactivity disorder.

ADHD is een veel voorkomende psychiatrische stoornis bij kinderen (3 tot 5 %), die veelal voor het zevende jaar begint. Deze wat men noemt: 'aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit', wordt gekenmerkt door aandachtsproblemen, impulsiviteit en/of hyperactiviteit.

Zoals u kunt lezen in onze pagina algemene visie, is aangetoond dat hersenen zeer zeker als ze jong zijn, onderhevig zijn aan ervaringen en zich daar ook naar vormen. Dit geldt dus zowel voor positieve als negatieve ervaringen.

Dus wat veroorzaakt dan ADHD?

De precieze oorzaak van ADHD is nog steeds niet vastgesteld. Waarschijnlijk is het een combinatie van neurologische, en fysieke afwijkingen zegt de wetenschap.

De theorieën over het ontstaan van ADHD

Er zijn wel diverse theorieën over het ontstaan van ADHD, dus even de belangrijkste op een rijtje

1. Een aangeboren beschadiging, dus genetisch bepaald, denkt een gedeelte van de wetenschap en zij wijst verschillende genen aan, waar ze vermoedt dat de oorzaak ligt.

De oorzaak van ADHD wordt daarnaast gezocht in het misgaan van allerlei zaken tijdens de zwangerschap, die een normale ontwikkeling van asymmetrie in de hersenen belet hebben..

2. Volgens anderen, zoals de psycholoog Degrandpre die een boek geschreven heeft over het ADHD probleem, is het vooral een sociaal-cultureel verschijnsel en heeft het te maken met de snelvuur-cultuur waarin we leven. Als antwoord daarop ontwikkelen de kinderen volgens hem een 'vluchtgedrag': rusteloosheid en hyperactiviteit.

3. De Stichting Relief, een organisatie die zich inzet om kinderen met leer-en gedragsproblemen te laten behandelen met NEI (Neuro-Emotionele Integratie), zoekt de oorzaken meer in emotionele afwijzing en traumatische ervaringen. Gezien hun resultaten gaan steeds meer verzekeraars over tot het vergoeden van deze therapievorm.

En wij? Wij staan er ergens tussen in en hieronder leest u onze visie op dit probleem.

1. De genen

Is ADHD genetisch bepaald en worden de hersenen daardoor beïnvloed ?

Ja, zeggen wij dan. In zoverre, dat het in wezen voor ieder mens geldt. Gelooft u dat niet ? Er is zelfs een zeer oude (bijbelse) uitspraak over:"sommigen zijn gesneden in de baarmoeder ".

Gedurende de zwangerschap worden sommige kinderen soms al afgewezen of door interne of externe factoren aan onnodige stress blootgesteld. Dit kan gevolgen hebben voor het functioneren van de hersenen. Maar deze processen kunnen ook op gang gebracht worden na de geboorte van het kind. Zoals (zie Algemene Visie) prof. dr. N. Andreassen zegt: "Het betekent ook, dat tot op jong-volwassen leeftijd toe, allerlei externe invloeden kunnen neerslaan in bouw en functioneren van de hersenen ten goede of ten kwade". (Volkskrant 4 okt. 1997) Een verontrustende gedachte natuurlijk, wat dit kan impliceren dat bepaalde genetische processen onderhevig zijn aan psychische processen. En dat je de genetische kaart wat de mens aangaat, dan op bepaalde gebieden ook nooit 100 procent waterdicht kan krijgen. Let wel dit is nog maar een theorie, maar als je de diverse signalen uit de diverse wetenschappelijke disciplines goed interpreteert, dan wijst het wel heel sterk naar deze richting

2. De cultuur

De psycholoog Degrandpre ziet veel oorzaken van ADHD- gedrag in de snelvuurcultuur waarin we leven. En ook daar zijn we het met eens. We leven in een immense manische, neurotische maatschappij, die bol staat van geluid, beweging, reclameboodschappen (3000 per dag), verleiding, informatie, geweld, meningen en opinies en we worden, als we niet oppassen, daarin meegezogen.

Radio, internet, kranten, week -en opiniebladen, maar vooral televisie, zijn prachtige media om mensen allerlei nuttige informatie door te geven en kritisch naar bepaalde zaken te laten kijken. Alle relevante invalshoeken komen aan het bod, zodat mensen zelf een weloverwogen mening kunnen vormen. Maar deze media en zeer zeker televisie, kunnen ook gebruikt worden om mensen te misleiden en meer of minder subtiel te manipuleren naar een bepaalde visie of opvatting. Vooral in totalitaire landen is dit meer praktijk dan uitzondering. Dit heeft natuurlijk gevolgen. Er is dan ook een oud gezegde wat zegt: 'waar je mee omgaat wordt je mee besmet'. Propaganda, heet dit met een net woord. Conditioneren zou in onze optiek een beter woord zijn.

Maar in het westen kunnen we er ook wat van.

We zouden er anno 2000 - 2024, wat het westen aangaat een nieuw gezegde aan toe willen voegen:

'Cultuur, wordt heden ten dage gecreëerd door televisiemaatschappijen.'

En de cultuur die uitgezonden wordt, is uitgezonderd een paar goede zenders of programma's, zo manisch, zo agressief, zo oppervlakkig als het maar zijn kan! En dan hebben we het alleen nog maar over de programma's die overdag uitgezonden worden. Maar, zeggen de programmamakers, daar vragen mensen om en dat verkoopt.

Verstrooiing en afleiding in de hoogste versnelling. Een citaat van een historicus wat dit aangaat:

"De mechaniek der moderne massa verstrooiing betekent voorts in de hoogste mate verhindering van concentratie" *

Maar een van de aspecten van ADHD is problemen met de concentratie!

Briljante conclusie van deze historicus zou je zeggen, hij had beter psycholoog kunnen worden. Alleen het is opgeschreven in een boek in 1935 ! In een tijd toen er nog geen televisie was!

Maar televisie is ook een ventende straatkoopman, die je met een lichtbak, glimmende kralen voorhoudt en probeert ze je aan te smeren als zijnde onontbeerlijk voor het voortbestaan. Voor kinderen geldt dit net zo goed en misschien nog wel meer. De recente Pokémon-rage is daar weer een typisch voorbeeld van. Als je er als kind niet aan meedoet, ben je een vreemde eend in de bijt en lig je er meestal ook gelijk uit. Bovendien veroorzaakt het bij sommige kinderen bijna criminele gedragingen.

Maar dit negatieve neveneffect geldt voor meerdere kinderprogramma's. Soms zijn het uitstekende babysitters, oppassers, etc,.met zo nu en dan hele leuke en interessante tekenfilms en programma's. Maar als je kritisch gaat kijken naar allerlei andere kinderprogramma's, dan hoor je niet zelden een taalgebruik, dat onder de grofste zeelui niet voorkomt en je ziet dingen gebeuren, die enkel en alleen aan zeer ernstige psychopaten zijn toe te schrijven. Het is allemaal getekend, dus geen probleem, zeggen veel mensen.

Maar het kan nog erger. Echte films, waar 'het nodige enge' geweld en moordscènes in voorkomen en dat het liefst zo luguber en gedetailleerd mogelijk. In Amerika heeft men uitgerekend dat de gemiddelde adolescent ongeveer 18000 moorden zijn netvlies heeft zien passeren.

Ondertussen zijn er al genoeg wetenschappelijke rapporten verschenen, (zie destructieve agressie) die aangetoond hebben dat al dit geweld en dit grove taalgebruik, vrij funeste gevolgen heeft op de menselijke psyche. Zeer zeker als het kinderen betreft. Zet je het in context met het feit, dat ervaringen de hersenen beïnvloeden, dan wordt het pas echt verontrustend. Het (mede) veroorzaakt in onze optiek , verschijnselen bij kinderen, die je onder de noemer ADHD kan samenpersen.

Als ouder of verzorger houdt dit in, dat je continu moet oppassen waar kinderen naar kijken en daar moet je dan natuurlijk ook wel de tijd voor hebben of daar tijd voor vrijmaken.

Hoogst verwonderlijk is natuurlijk de houding van de politiek en veel televisiemaatschappijen, dit ondanks al deze wetenschappelijke rapporten. Schijnbaar moeten er eerst complete kuddes verdrinken, voordat men deze mediaput gaat dempen.

Er is geen eenduidige wetenschappelijke conclusie roept dan een deel van de mediawereld en zij wordt daarbij ook ondersteund door de nodige wetenschappers.

Maar zeggen wij dan, het zwemt als een eend, het loopt als eend, het vliegt als eend, het kwaakt als een eend, het ziet er uit als eend, het legt eendeneieren waar eendenkuikens uitkomen en dan nog gaan beweren dat dit geen eend is?

Die houding noemen wij nu subtiel manipuleren en tot nu toe werkt het ook nog. Cognitieve dissonantie heet dat in de psychologie. In de volksmond heet dit, je eigen straatje schoonvegen voor je eigen doeleinden.

Een gedeelte van de mensen roept vervolgens: 'maar er zit toch een uitknop op je televisie!' Klopt, maar bij de buren en/of vriendjes en vriendinnetjes niet. Veel mensen zien namelijk het gevaar niet, denken er niet bij na of bagatelliseren het.

3. Traumatische ervaringen en emotionele afwijzing.

De zienswijze van Stichting Relief kunnen wij ook ondersteunen en beamen. Het is zonder meer een feit, dat ernstige traumata, veroorzaakt door derden, een enorme verwoestende schade kunnen aanrichten bij een kind. Seksueel misbruik, gepest en getreiterd worden op school, een enorm prestatiegerichte en/of verkeerde schoolcultuur, waarin veel kinderen zich bar ongelukkig voelen, ernstige ongelukken, rampen etc., kunnen diepe wonden slaan bij een kind en het heel angstig en teruggetrokken maken, of heel druk en opstandig maken..

Ook ouders kunnen een kind grof verknallen, of op een dusdanige manier conditioneren dat dit vroeg of laat wel fout moet gaan. En een ieder die daar sceptisch tegenover staat, raden wij aan een poosje in de jeugdbescherming mee te draaien. De zaken die je daar soms tegenkomt en de verhalen die je daar hoort, zouden soms zo uit een middeleeuwse martelkamer kunnen komen en gelooft u ons, we overdrijven niet. Maar ook als er geen fysiek geweld aan te pas komt, kan je door emotionele afwijzing, het aanpraten van schuldcomplexen, etc., een kind behoorlijk emotioneel beschadigen.

Dit beschadigende gedrag van ouders kan je in alle milieus tegenkomen. Want geef het kind de boodschap mee, dat de televisie, de computer, de auto, de hobby, de villa, de carrière en de persoonlijke ontwikkeling veel belangrijker zijn dan het kind en je kan vroeg of laat problemen verwachten. Laat bewust of onbewust blijken aan het kind, dat het je teveel tijd en energie kost, of dat hij of zij een ander geslacht had moeten hebben, of eigenlijk niet gewenst was en je kan wachten op de reactie. Want of het kind wordt stil en teruggetrokken - en deze kinderen zie je meestal pas op jong volwassen leeftijd in de problemen komen - , of het wordt opstandig en druk.

Sommige ouders weten namelijk niet, en dat heeft weinig of niets met hun sociale klasse of opleiding te maken, hoe ze met kinderen om moeten gaan. Ze hebben het namelijk zelf ook nooit geleerd. Ze weten geeneens hoe ze met hun partner of collega's moeten omgaan. Kinderen begrijpen deze houding niet en ze proberen dan toch op de één of andere manier die aandacht te krijgen.

Negatieve aandacht zoeken heet dat dan. Maar aangezien deze mensen slecht tegen dit verschijnsel kunnen, zie je vaak een escalerende situatie. Om een voorbeeld te geven, je gaat tegen het kind schreeuwen, dat het niet mag schreeuwen. Gevolg is natuurlijk, dat er olie op het vuur gegooid wordt. Het gaat steeds harder branden!

Maar grote delen van de huidige cultuur werken dit gedrag natuurlijk ook in de hand. Was het vroeger rust, regelmaat en reinheid (de drie 'r''s), wat opvoeding aanging - een taak die hoofdzakelijk op de schouders van vrouwen terecht kwam -, tegenwoordig is het eerder de drie 'h''s, te weten: haasten, hectiek en op de werkvloer hoogstandjes leveren.

Men wil meedraaien in de economie, onder de vlaggen van emancipatie en zelfontplooiing. Maar ook materiële zaken spelen een rol. De prijzen van koop -en goede huurhuizen en allerlei andere artikelen staan absoluut niet meer in verhouding tot salarissen. Maar we kopen toch een (te) duur huis, want we willen niet achterblijven. We gaan samen werken en we parkeren de kinderen bij crèches, voorschoolse opvang, naschoolse opvang, 24-uurs opvang, etc. Zondagsmiddags gaan we even verplicht gezellig doen en racen we even vlug naar een pretpark of Mac Donalds.

Dit alles gebeurt onder een tempo en een discipline waar een Pruisische drilsergeant van begin vorige eeuw jaloers op zou worden.

Bovendien werken veel mensen niet meer om te leven, ons werk is ons leven geworden.

En komen we dan 's avonds moe gepraat -en gewerkt thuis, dan willen we nog maar één ding en dat is rust en afleiding. Dus wat er dan te vaak gebeurt is, dat men voor de televisie neerploft en tegen de rest zeg:' klep dicht ik wil luisteren'. Hierop zijn vanzelf tal van andere varianten te bedenken. En natuurlijk is dit beeld gechargeerd en er zijn zat goede ouders, die dit niet doen, maar er zijn er ook zat die het wel doen.

Kinderen voelen zich bij dit soort ouders vaak eenzaam en verlaten en gaan dit gebrek aan aandacht dan ook soms op een drukke manier onder de aandacht brengen. Ze missen namelijk een paar menselijke basis-ingrediënten van het leven en weten daar als jong kind eigenlijk geen raad mee. Zoals we tijdens therapie uit de mond van een jong kind ooit hoorden : 'mijn vader (als manager in de transportsector werkzaam, vaak 18 uur per dag werkend) houdt meer van vrachtwagens dan van mij'. En zelfs een jong kind kan het nog begrijpen en accepteren als de economische noodzaak er is, of als men een beroep heeft waardoor men langere tijd van huis is. Maar als die redenen er niet zijn, dan geef je een kind een hele vreemde en dubbele boodschap mee. De term 'aandachtstekortstoornis' zou je in dit geval ook anders kunnen lezen.

Het diepere probleem hierachter is echter, dat veel mensen niet meer weten wat affectie is en ook überhaupt niet meer weten hoe ze dit moeten uiten.

Gevoelsmatig, psychisch en genetisch, is het in onze optiek namelijk bepaald, dat kinderen het beste gedijen onder de voorwaarden, die men het best kan omschrijven als respect, intimiteit, waardering, aandacht en fysieke warmte.

Zet ze in één lijn met rust, regelmaat en reinheid en je hebt de basisvoorwaarden voor een goede opvoeding in je handen. Samengeperst noemt men dit onvoorwaardelijke liefde! Onthoud kinderen dit en -of ze nu groot of klein zijn -, je kan problemen gaan verwachtten.

Voeding en kleurstoffen

Ook de relatie met voeding en bepaalde kleurstoffen in verhouding tot ADHD is al gelegd. Maar dat is ons expertiseveld niet en daarvoor zult u bij een diëtiste of voedingsexpert moeten zijn. Ook op het internet zijn daar de nodige websites over te vinden.

Conclusie

Het zijn in onze optiek, dan ook combinaties van factoren, die ADHD kunnen veroorzaken. Maar wij zijn er wel van overtuigd, dat het in zijn diepste kern een maatschappelijk probleem is, met psychologische gevolgen.

Als ouders en als kind, zal je moeten zien te achterhalen wat nu precies in jullie/ jouw specifieke situatie de oorzaken zijn. Vervolgens zal je daarmee aan de slag moeten en deze oorzaken proberen te verwijderen of corrigeren..

Natuurlijk kan je deze processen tijdelijk ondersteunen met medicijnen, maar in onze optiek moet je de oorzaak van dit gedrag aanpakken en wegnemen. Dan verdwijnen de gevolgen meestal ook!

Belangrijk is ook, om te weten dat achter sommige vormen van ADHD, zeer intelligente kinderen kunnen schuilgaan. En dit is meer dan waarschijnlijk een mede factor waardoor deze kinderen klemlopen! Ze kunnen namelijk aan deze chaotische wereld geen touw vastknopen. Goede begeleiding is daarom heel noodzakelijk.

Als u al volwassen bent u heeft last van ADHD-verschijnselen dan is psychotherapie, eventueel ondersteund door medicijnen, de aangewezen weg. Bovendien moet u leren heel gestructureerd te denken en te handelen. Dit kunt u zelf onder de knie krijgen, maar er bestaan ook cursussen voor om dit aan te leren.

(C) © 27-11-2000 - 2025

de-boeien.webnode.nl/adhd

Reacties zullen ook zeer ontvangen worden per mail.

E mail:   Sorteren7@gmail.com

------‐

Ongebruikelijk

Geestelijke therapie

ex Therapeut: -- ik moet stoppen 2009😷

In tweeduizend negen (Feb.) heb ik een herseninfarct gehad, met als gevolgd 1 dag (24 uur) bewusteloos zijn.

Ik heb zelf een halfzijdig verlamming en -----

2 JAAR LANG KON IK NIET PRATEN! - GEEN JA EN NEE !

NIETS!!

De spellingsregels van de Nederlandse taal maar ook van Engels, en Duits zijn weg.

Ik kon niets schrijven en niet spellen! 5 jaar lang kon Ik dit niet!

Ik kon 1\4 blz. normaal lezen per keer! 1 dag, ik las dan een krant of boek of academische boeken.

2025

En nu kan ik 6 blz, van een boek lezen per dag, maar ik begrijp de taal wel!

2025 = 40 procent praten en schrijven in 16 jaar!!!

zucht😷👇👉 😦🙏

(c) De-boeien.webnode.nl

Mogelijk gemaakt door Webnode